ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Η Δημοκρατία, η Δικτατορία και γω...

"ΕΓΩ,Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ"

Στην αρχή της σχολικής χρονιάς ήρθαν στο σχολείο μου δύο καινούρια κορίτσια. Όταν μπήκαν στην τάξη κατάλαβα πως η μία δε μίλαγε στην άλλη.

 Την επόμενη μέρα έμαθα τα ονόματά τους την  ξανθομάλλα την  έλεγαν Δημοκρατία και τη μαυρομάλλα Δικτατορία. Εμένα αμέσως με κέρδισε η Δημοκρατία γιατί είχε ένα ευγενικό χαμόγελο και λαμπερή προσωπικότητα και τελικά αντιπάθησα τη Δικτατορία επειδή ήταν αντικοινωνική και ήθελε πάντα να γίνεται το δικό της. Όταν αυτό δε γινόταν μας κορόιδευε ή και ακόμα μας χτυπούσε.

Η δημοκρατία επέμενε να την κάνουμε καλύτερο άνθρωπο και έτσι την επόμενη ημέρα πήγαμε να της μιλήσουμε. Όταν της μιλήσαμε, αυτή άρχισε να απολογείται : «Εγώ δεν έκανα τίποτε απολύτως, μη με κατηγορείτε άδικα». «Μα όλο μας χτυπάς και μας κοροϊδεύεις. Ενημερωτικά στο λέω , η βία δεν είναι μαγκιά. Πρόσεχε τι κάνεις και τι λες!» είπε η Δημοκρατία.

Η δικτατορία μας γύρισε την  πλάτη και πήγε στην τάξη.

Τις επόμενες ημέρες η Δημοκρατία και εγώ διαπιστώσαμε πως κάποια πράγματα στη ζωή δεν αλλάζουν!!

ΧΡΗΣΤΟΣ Γ.
 

  "Ένα παράξενο παιχνίδι"




     Ντριιιιιιιιν! το κουδούνι του σχολείου χτύπησε και τα παιδιά ξεχύθηκαν στο προαύλιο.

     Η Δημοκρατία κι εγώ αποφασίσαμε να παίξουμε κυνηγητό με τα παιδιά της τάξης.Μόνο τη Δικτατορία δε θέλαμε στην παρέα μας, γιατί συνέχεια έκανε ζαβολιές.
     Ενώ παίζαμε, εμφανίστηκε η Δικτατορία και είπε:
-Θα παίξω κι εγώ!
-ΟΧΙ!γιατί συνέχεια χαλάς το παιχνίδι, της είπε η Δημοκρατία.
Τότε η Δικτατορία θύμωσε και χτύπησε στο μάτι τη Δημοκρατία.Εγώ , μόλις είδα τη Δημοκρατία να κλαίει από τους πόνους, την πήρα και την πήγα στο γραφείο για να τη βοηθήσουν.Ύστερα γύρισα στην αυλή για να δω τι συμβαίνει.
      Τα παιδιά ήταν πολύ θυμωμένα και μάλωναν τη Δικτατορία.Κανείς δεν την ήθελε πια.Έτσι αποφάσισα να ηρεμήσω τα παιδιά και να βοηθήσω τη Δικτατορία να καταλάβει το λάθος της.Της εξήγησα ότι μ' αυτά που κάνει ποτέ δε θα έχει φίλους και κανείς δε θα την αγαπά.Τότε αυτή είπε ότι θα πάει σε άλλο σχολείο που θα τη θέλουν.
       Σε λίγο γύρισε η Δημοκρατία μ' έναν επίδεσμο στο μάτι.΄Ολοι μας χαρήκαμε που ήταν καλά και τη χειροκροτήσαμε.Συνεχίσαμε το παιχνίδι μας ξένοιαστοι γιατί ξέραμε ότι η Δικτατορία δε θα ξανάρθει ποτέ!

 Ιωάννα Ρ.



"Η Δημοκρατία, η Δικτατορία και γω..."

Τον  περασμένο  Δεκέμβριο  συνέβη  ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο στη ζωή μου. Είχα δύο φίλες τη Δημοκρατία και τη Δικτατορία. Συμμετείχαμε όλες μαζί στη συντακτική ομάδα της σχολικής εφημερίδας. 



Μια μέρα συζητούσαμε τι θέμα θα βάλουμε με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου. Η Δημοκρατία υποστήριζε πως έπρεπε να το συζητήσουμε όλοι μαζί και αφού ακούσουμε προσεκτικά ο ένας τη γνώμη του άλλου να καταλήξουμε σ’ ένα κοινό θέμα. Τότε η Δικτατορία με μάτια γεμάτα θυμό απάντησε πως η πολλή ελευθερία δεν κάνει καλό στην ομάδα μας και πως καμιά μας δεν είναι ισάξια με  κείνη. Τότε απαίτησε όλες να την υπακούσουμε και να μην φέρνουμε αντιρρήσεις.

Μέσα από αυτό το επεισόδιο ένιωσα θυμό γιατί ήθελε να την υπακούμε όλοι. Επίσης κατάλαβα ότι πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τους φίλους μας και ότι ποτέ δεν πρέπει να ανεχόμαστε να μας στερούν  την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.

Τάνια Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στον Δάσκαλο



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top